Zgorzel siewek, zgniliznę korzeni i zgorzel podstawy łodygi
jedna z najważniejszych chorób kukurydzy. Przy bardzo silnym porażeniu tymi chorobami straty na plantacji mogą dochodzić nawet do 10-50%. Średnie straty na plantacjach kukurydzy spowodowane tymi chorobami to około 10%. Pierwsze objawy chorobowe na plantacji pojawiają się w postaci żółtych, a później brunatniejących plam, stopniowo przechodzące w czerniejące smugi widoczne na korzeniach i na podstawie łodygi. Silne porażenie zwłaszcza szyjki korzeniowej prowadzi do zgorzeli siewek i pustych miejsc na plantacji. Niekiedy rośliny nie giną, ale rozwijają się znacznie wolniej wraz z grzybem zgorzeli podstawy źdźbła i zgnilizny korzeni. Grzybnia opanowuje coraz wyższe międzywęźla łodyg powodując gnicie łodyg, a roślina jest słaba łamie się i wylega. Często u takich roślin kolby dotykają ziemi, gdzie kolby narażone są na gnicie. Powoduje to pogorszenie jakości paszy, oraz ziarna kukurydzy jako produktu do przerobu przemysłowego. Zainfekowane ziarno matowieje pęka, a niekiedy rozpada się, gdzie zasiedlają się inne gatunki grzyba i bakterii.
Fuzarioza kolb kukurydzy (choroba mikotoksyn)
sporadycznie tylko powoduje duże straty plonu, ale niebezpieczeństwo jest pośrednie produkuje silnie trujące mikotosyny, toksyczne dla ludzi i zwierząt. Mikotoksyny szczególne groźne dla zdrowia i życia drobiu i trzody. Mikotoksyny powodują podwyższoną wrażliwość na czynniki zakaźne, które w standardowych warunkach nie wywołałyby choroby. Wywołują silne zatrucia dopiero w połączeniu z innymi grzybami toksynotwórczymi. Szacuje się, że w Polsce porażone jest mikotoksynami do 30% ziarna. Szczególnie korzystne warunki rozwoju grzyb znalazł w południowej Polsce na Dolnym Śląsku.
Głownia guzowata kukurydzy
to groźna choroba zwłaszcza ostatnich lat. Sprzyja po temu ciepła i wilgotna pogoda. Na stopień porażenia tą chorobą ma też wpływ stopień opanowania przez szkodniki ploniarki zbożówki, mszyc i przylżeńców, które uszkadzając rośliny, ułatwiają wniknięcie zarodników do tkanek rośliny. Źródłem zakażenia są zarodniki zimujące w glebie i resztkach pożniwnych, a także w ziarnie siewnym. Atakuje ona młodą roślinę. Druga generacja tego grzyba atakuje rośliny najczęściej uszkodzone przez wiatr i grad. Jeśli roślina wytworzy narośl w środkowej lub górnej części łodygi, powyżej kolby lub opanuje kolbę wówczas roślina nie wytworzy ziarna. Trzecia generacja grzyba opanowuje kolby w okresie wypełniania lub w okresie mlecznej dojrzałości. Występuje na czubkach kolb, niekiedy wytwarza drobną narośl na pojedynczych ziarniakach. Trzecia generacja jest najmniej szkodliwa. Powoduje w zależności od roku straty od 1-30% w ziarnie. W południowo-wschodniej Polsce, Wielkopolsce i Dolnym Śląsku występuje głownia pyląca kukurydzy. Powoduje straty zbliżone do głowni guzowatej.
Plamistość pochew liści kukurydzy
jest najpoważniejszą chorobą bakteryjną kukurydzy. Pojawiła się na południowym wschodzie i szybko rozpowszechniła się w całej Polsce. Rozwojowi bakterii sprzyja mechaniczne uszkodzenia pochew liści przez mszycę czeremchowo-zbożową, młode gąsienice omacnicy prosowianki, a także ciepła i wilgotna pogoda. Objawy są na pochwach i liściach. Jeśli utrzymuje się długo deszczowa pogoda następuje rozkład tkanek pochew i liści i gnicie roślin, a przy suchej pogodzie zasychanie liści i całych roślin. Wczesne porażenie powoduje zdrobnienie ziarna i obniżkę plonu. Jakość paszy z takich roślin jest obniżona.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz