 Uprawa przedsiewna jest zabiegiem bardzo ważnym, gdyż siew jest wykonywany stosunkowo późno. Pierwszym zabiegiem na wiosnę jest bronowanie, ewentualnie włókowanie, aby zapobiec parowaniu wody. Zabieg ten przeprowadzamy, gdy tylko możemy wejść na pole. Pole przed siewem musi być starannie doprawione, najlepiej zrobić to agregatem przedsiewnym.
Materiał siewny powinien mieć dużą wartość użytkową, zdolność kiełkowania i energia kiełkowania na poziomie 95%. Ziarniaki powinny być wyrównane odpowiednimi zaprawami, chroniąc roślinę przed owadami, ptactwem, zwierzyną dziką i chorobami grzybowymi. Termin siewu nie może być za wczesny i zbyt późny. Przypada on gdzieś na początek maja. Na ziarno siejemy rzadziej, na kiszonkę trochę gęściej. Zależy to też od odmiany. Wcześniejsze odmiany siejemy gęściej. Siejemy precyzyjnie za pomocą siewnika punktowego. Szerokość międzyrzędzi zależy głównie od kierunku użytkowania kukurydzy i szerokości kół ciągnika. Optymalna głębokość siewu wynosi 5 cm. Po siewie lub przed siewem stosuje się zazwyczaj oprysk herbicydowy.
Liczba roślin kukurydzy na 1 m² w zależności od wczesności odmian i kierunku użytkowania.
| ||||||||
piątek, 6 maja 2011
Zgorzel siewek, zgniliznę korzeni i zgorzel podstawy łodygi
jedna z najważniejszych chorób kukurydzy. Przy bardzo silnym porażeniu tymi chorobami straty na plantacji mogą dochodzić nawet do 10-50%. Średnie straty na plantacjach kukurydzy spowodowane tymi chorobami to około 10%. Pierwsze objawy chorobowe na plantacji pojawiają się w postaci żółtych, a później brunatniejących plam, stopniowo przechodzące w czerniejące smugi widoczne na korzeniach i na podstawie łodygi. Silne porażenie zwłaszcza szyjki korzeniowej prowadzi do zgorzeli siewek i pustych miejsc na plantacji. Niekiedy rośliny nie giną, ale rozwijają się znacznie wolniej wraz z grzybem zgorzeli podstawy źdźbła i zgnilizny korzeni. Grzybnia opanowuje coraz wyższe międzywęźla łodyg powodując gnicie łodyg, a roślina jest słaba łamie się i wylega. Często u takich roślin kolby dotykają ziemi, gdzie kolby narażone są na gnicie. Powoduje to pogorszenie jakości paszy, oraz ziarna kukurydzy jako produktu do przerobu przemysłowego. Zainfekowane ziarno matowieje pęka, a niekiedy rozpada się, gdzie zasiedlają się inne gatunki grzyba i bakterii.
Fuzarioza kolb kukurydzy (choroba mikotoksyn)
sporadycznie tylko powoduje duże straty plonu, ale niebezpieczeństwo jest pośrednie produkuje silnie trujące mikotosyny, toksyczne dla ludzi i zwierząt. Mikotoksyny szczególne groźne dla zdrowia i życia drobiu i trzody. Mikotoksyny powodują podwyższoną wrażliwość na czynniki zakaźne, które w standardowych warunkach nie wywołałyby choroby. Wywołują silne zatrucia dopiero w połączeniu z innymi grzybami toksynotwórczymi. Szacuje się, że w Polsce porażone jest mikotoksynami do 30% ziarna. Szczególnie korzystne warunki rozwoju grzyb znalazł w południowej Polsce na Dolnym Śląsku.
Głownia guzowata kukurydzy
to groźna choroba zwłaszcza ostatnich lat. Sprzyja po temu ciepła i wilgotna pogoda. Na stopień porażenia tą chorobą ma też wpływ stopień opanowania przez szkodniki ploniarki zbożówki, mszyc i przylżeńców, które uszkadzając rośliny, ułatwiają wniknięcie zarodników do tkanek rośliny. Źródłem zakażenia są zarodniki zimujące w glebie i resztkach pożniwnych, a także w ziarnie siewnym. Atakuje ona młodą roślinę. Druga generacja tego grzyba atakuje rośliny najczęściej uszkodzone przez wiatr i grad. Jeśli roślina wytworzy narośl w środkowej lub górnej części łodygi, powyżej kolby lub opanuje kolbę wówczas roślina nie wytworzy ziarna. Trzecia generacja grzyba opanowuje kolby w okresie wypełniania lub w okresie mlecznej dojrzałości. Występuje na czubkach kolb, niekiedy wytwarza drobną narośl na pojedynczych ziarniakach. Trzecia generacja jest najmniej szkodliwa. Powoduje w zależności od roku straty od 1-30% w ziarnie. W południowo-wschodniej Polsce, Wielkopolsce i Dolnym Śląsku występuje głownia pyląca kukurydzy. Powoduje straty zbliżone do głowni guzowatej.
Plamistość pochew liści kukurydzy
jest najpoważniejszą chorobą bakteryjną kukurydzy. Pojawiła się na południowym wschodzie i szybko rozpowszechniła się w całej Polsce. Rozwojowi bakterii sprzyja mechaniczne uszkodzenia pochew liści przez mszycę czeremchowo-zbożową, młode gąsienice omacnicy prosowianki, a także ciepła i wilgotna pogoda. Objawy są na pochwach i liściach. Jeśli utrzymuje się długo deszczowa pogoda następuje rozkład tkanek pochew i liści i gnicie roślin, a przy suchej pogodzie zasychanie liści i całych roślin. Wczesne porażenie powoduje zdrobnienie ziarna i obniżkę plonu. Jakość paszy z takich roślin jest obniżona.
